شعری در وصف ماه رمضان

بهار توبه و آمرزش آمد  /  مه ایمان و عید حق پرستان

نسیم مغفرت هر سو وزان است  /  سحاب مرحمت باشد خروشان

هلا بر خود بنازید و ببالید  /  که ایزد را در این ماهید مهمان

الا ای معصیت کار گرفتار!  /  که از کردار خود هستی پشیمان

چرا بیگانه‎ای از درگه دوست؟  /  چرا حال تو زار است و پریشان؟

بنه تاریکی جهل و ضلالت  /  بیا در پرتو انوار قرآن

مشو نومید از عفو خداوند  /  و گر هستی غریق بحر عصیان

بیا در مکتب «توبوا الی الله»  /  ز قرآن آیه «لاتقنطوا» خوان

جهان را نور رحمت کرده روشن  /  منوّر شد ز اشراقش دل و جان

مبارک ماه و اوقات شریفی است  /  به لهو و بیهده ضایع مگردان

غنیمت دان دعا و عرض حاجات   /   نماز و روزه و نیکی به اخوان

به خود آ ای گنه کار نگون حال!  /  رها کن رشته بیداد و طغیان

بیا با خالق خود آشنا شو  /  مرو زین بیش، اندر راه شیطان

خدایا! از کرم بر من ببخشای  /  به رویم باز کن ابواب عرفان

(آیت الله صافی گلپایگانی)