تسبيح عالم هستي

موضوعی که در این رساله به آن پرداخته شده است، توضیح پیرامون امر تسبیح است که از طریق استناد به آیات قرآن کریم و نیز بهره‌گیری از روایات اهل بیت(ع) بررسی شده است.

تسبیح در لغت به معنی منزه داشتن حق جلا و علا از نقائص و عیوب و منزه دانستن و مبرا داشتن خدا از هر نقصی است که معنای اصطلاحی این واژه نیز به همان معنای لغوی آن استعمال شده است، تسبیح به معنی گفتن سبحان‌الله نیز می‌باشد.

هدف از نگارش این تحقیق، تبیین و روشن شدن حقیقت تسبیح و تذکر به این امر فطری (امر تسبیح) در انسانها است. با این بیان که این امر فقط مختص انسانها نیست و تمامی سیطره‌ی هستی این کار را انجام می‌دهند، می‌باشد و نیز تا حدودی پاسخ به سؤالات گوناگونی که پیرامون این امر وجود دارد و بیان زیبایی‌ها و آثار این تسبیح.

این پژوهش، سعی در تبیین حقیقت امر تسبیح و تفاوت آن با سایر امور عبادی از جمله‌ی حمد دارد، سپس بیان اینکه ملائکه، انسان، حیوان، نباتات و جمادات (که می‌توان به کوه‌ها، سایه، رعد، آسمان و زمین اشاره کرد) همگی تسبیح الهی را می‌گویند، می‌کند و هم چنین بیان اینکه رکوع و سجود و قنوت از مصادیق بارز تسبیح می‌باشند و نیز امر تسبیح به تبع انجام آن، آثار و نتایج مفیدی نیز برای انسان خواهد داشت که از آنها در زندگی بهره خواهد گرفت.

در راستای این تحقیق مسائل یاد شده‌ی در آن از منابع دینی استفاده شده که این امر از طریق روش کتابخانه‌ای صورت گرفته است.