بررسي وجوه معنايی واژگان «صراط»، «سبيل» و «طريق» در فرهنگ قرآن و تأثير آن در استعمالات قرآني

موضوع پژوهش، بررسي وجوه معنایی واژگان «صراط»، «سبيل» و «طريق» درفرهنگ  قرآن و تأثير آن در استعمالات قرآني است. در معناشناسي واژگان قرآن، به دليل عدم توجه به ريشه و تفسير كلمات، اشتباهاتي پيش مي آيد كه براي كاهش آن ها و شناخت معناي دقيق واژگان «صراط»، «سبيل» و «طريق» به تدوين اين پژوهش پرداخته شده است . در جمع آوري مطالب از كتب روايي، تفسيري، تاريخي، لغت و ترجمه هاي زيادي استفاده گرديده است.

با دقت در آياتي كه واژه­ي «صراط»، «سبيل» و «طريق» در آن ها استعمال شده، به دست مي آيد كه هيچ گاه نمي توان  صرف معنای ظاهری« راه» يكي از اين واژه ها را به جاي ديگري به كار برد بلكه هر گاه منظور آیه، راه حق و آسان براي رسيدن به لقاي الهي باشد، از واژه­ي «صراط»، زمانی که مقصود، راه رسيدن به هدف مادي و معنوي باشد و با الفاظ خاصی مقید شده باشد واژه­ي «سبيل» استعمال می شود، و برای اراده ی راهی خاص و مطمئن از طرف خداوند، به طوری که طی کردن آن به سهولت صراط امکان پذیر نباشد از واژه­ي «طريق» استفاده مي شود.

هر یک از واژگان قرآنی وجوه خاصی دارند  بنا بر این در استعمال هر واژه علاوه بر توجه  به بار معنايي خاص آن باید وجوه آن را نیز در نظر داشت تا به حکمت و فلسفه ی خداوند در استعمال واژگان قرآنی دست پیدا شود.