تقویم ماه محرم

اوّل محرّم:
آغاز سال هجرى قمرى است، گرچه هجرت در ماه ربیع الأوّل صورت گرفت; ولى به مناسبت آغاز سال، سزاوار است همه مؤمنان به یاد حادثه عظیم هجرت و آثار مهم آن در تاریخ اسلام و فداکارى هاى مولاى متّقیان على(علیه السلام) در لیلة المبیت باشند.

دوم محرّم:
روز ورود امام حسین(علیه السلام) و یارانش به سرزمین کربلا (در سال 61 هجرى قمرى)(1) است که سرآغاز حماسه هاى عظیم عاشوراست.

هفتم محرّم:
روز جلوگیرى کردن حرم حسینى(علیه السلام) از دستیابى به آب است; در این روز دستورى از سوى عبیداللّه بن زیاد براى عمر بن سعد رسید که بین حسین(علیه السلام) و یارانش و آب حایل شوند، تا قطره اى از آب فرات ننوشند!(2)

نهم محرّم (تاسوعا):
«شیخ کلینى» از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که آن حضرت فرمود: «روز تاسوعا، روزى است که امام حسین(علیه السلام) و یارانش را در کربلا محاصره کردند و دشمنان براى جنگ با آن حضرت اجتماع نمودند، و پسر مرجانه و عمر بن سعد از زیادى لشکر خویش خوشحال شدند، و امام حسین(علیه السلام) و اصحابش را در آن روز ضعیف شمردند، و یقین کردند که براى امام حسین(علیه السلام)یاورى نخواهد آمد و مردم عراق وى را کمک نخواهند کرد; آنگاه فرمود: «بِأبی المُسْتَضْعَفُ الغَریبُ; پدرم فداى آن ضعیفِ غریب باد».(3)
در این روز شمر همراه با نامه اى از سوى عبیداللّه بن زیاد خطاب به عمر بن سعد وارد کربلا شد که بر حسین(علیه السلام) و یارانش سخت بگیر! تا تسلیم شوند و وادار به بیعت گردند و در صورت امتناع، همه آنها را به قتل برسان. امام حسین(علیه السلام) حاضر به پذیرش ذلّت بیعت با دشمن نشد; ولى از آنان خواست که آن شب را به وى مهلت دهند، تا به عبادت و دعا و نماز بپردازد، و فردا در معرکه نبرد با آنان روبه رو خواهد شد.(4)

دهم محرّم (عاشورا):
روز پرحماسه و فراموش نشدنى تاریخ اسلام و تشیّع; روز فداکارى، جانبازى و شهادت سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبداللّه الحسین(علیه السلام) و یاران باوفایش، در سرزمین کربلا (در سال 61 هجرى قمرى) است.

دوازدهم محرّم:
روز شهادت امام زین العابدین(علیه السلام) (بنابر روایتى در سال 94 یا 95 هجرى قمرى) است.(5)

بیست و پنجم محرّم:
روز شهادت امام زین العابدین(علیه السلام) است بنابر روایتى دیگر.(6) ▲