عالمی مست نرگس مستت /شعر

ستاره نرگس

اي به دامان ستاره نرگس

آمدي؟ ماه پاره ي نرگس

اي زشب تا سحر به خاطر تو

لحظه ها هم شماره ي نرگس

همه هستي در انتظار تو بود

اي رسول هزاره ي نرگس

عالمي مست نرگس مستت

اي به سينه شراره نرگس

همه كس غرق نيمه ي شعبان

همه جا جشنواره ي نرگس

اي حروف مقطع قرآن

اي سرود هماره ي نرگس

ميم و حا، ميم و دال، يعني تو

اي خبر اي گزاره ي نرگس

اي دل آراي سيزده معصوم

چارده استعاره ي نرگس

پرسش مخفيانه ي بابا!

پاسخ با اشاره ي نرگس!

مثل حيدر تولدت پنهان

كعبه ات در كناره ي نرگس

همه اسماء نور را خواندي

يك به يك تا شماره ي نرگس

اولين سجده ي تو ديدن داشت

پيش بهت نظاره ي نرگس

بهتر از آن ،شهادتينت بود

بهترين يادواره ي نرگس

كه زبَدو تولدش، نورش

مي رود تا ستاره ي نرگس

از لبت غنچه ي دعا مي ريخت

شيعه را تا بهاره ي نرگس

مادرت را به نام مي خواندي

تا كه بي استشاره ي نرگس

بوي ياس آمد و گل زهرا

رفت از گاهواره ي نرگس

رفت تا آسمان هفتم تا

گل كند ماه پاره ي نرگس

ماند تا ساعتي دگر بر لب

خنده ي نيمه كاره ي نرگس

آن سزاوارتر زنرگس كيست؟

كه برد شيرخواره ي نرگس

شايد او پيش مادرش زهراست

بي نياز از نظاره ي نرگس

به خدا مي برد پناه اما

شد مجاب استجاره ي نرگس

غيبت كوچكش به سر آمد

چاره شد انتظاره ي نرگس

اي رخت غائب از نظر برگرد

چاره اي اي ستاره ي نرگس

مادرت را به هوش آوردي

اي حيات دوباره ي نرگس

واي از نرگس خيام حسين

كه زكف رفت چاره ي نرگس

گاهواره دوباره خالي شد

اين كجا، گاهواره ي نرگس

روي دست حسين بر مي گشت

جگر پاره پاره ي نرگس

چه ربابي چه مادري اي واي

معجر و گوشواره ي نرگس

سروده حاج محمود ژوليده

 ***

چشم انتظار

چشمم به انتظار تو تر شد نيامدي

اشكم شبيه خون جگر شد نيامدي

 گفتم غروب جمعه تو از راه مي رسي

عمرم در اين قرار به سر شد نيامدي

تا خواستم به جاده ي وصل تو رو كنم

غفلت مرا رفيق سفر شد نيامدي

در مسجديم وطاعت اين ماه شغل ماست

بي قبله هر نماز به سر شد نيامدي

اين نفس بد مرام مرا خوار و زار كرد

روز و شبم به لغو سپر شد نيامدي

رسوايي گداي تو از حد گذشته است

عمرم به هر گناه هدر شد نيامدي

از ما گناه سر زد و تو شاهدش شدي

ديدي دلم به راه دگر شد نيامدي

خسران زده كسي است كه از يار غافل است

بي تو دعا بدون اثر شد نيامدي

از ما كه منفعت نرسيده براي تو

هر چه ز ما رسيده ضرر شد نيامدي

گفتيم لا اقل سر افطار مي رسي

ديده به راه ماند و سحر شد نيامدي

سروده ي احسان محسني فر 

***

 دوباره جمعه گذشت و قنوتِ گريان ماند

دوباره گيسوي نجواي ما پريشان ماند

دوباره زمزمه ي كاسه هاي خالي ما

پس از نيامدنت گوشه ي خيابان ماند

شبيه شنبه ي هر هفته پشت پنجره ام

و كوچه كوچه شهرم دوباره زندان ماند

براي آمدنت چند سال بايستي

در اين تراكم بي انتهاي ويران ماند؟

نيامدي كه ببيني نگاه منتظرم

چه روزها به اميد تو زير باران ماند

سكوت آخر حرف من است چون بي تو

دوباره حنجره ام زير بغض پنهان ماند

سروده محمد بختياري

***

شد نيمه ي شعبان و جهان گشت جوان

از مقدم پاك آن ولي سبحان

آن پرده نشين كاخ وحدت امروز

بنمود رخ از پرده و گرديد عيان

سروده صفا تويسركاني

***

اي مخزن سر كردگار ادركني

اي هم تو نهان هم آشكار ادركني

بگزيده براي خويش هركس ياري

اي در دو جهان مرا تو يار ادركني

سروده صغير اصفهاني

***

برخيز كه حجت خدا مي آيد

رحمت زحريم كبريا مي آيد

از گلشن عسگري گذر كن كه سحر

بوي گل نرگس از فضا مي آيد.

سروده قاسم رسا

***

اي وارث تاج و تخت محمود بيا

مرآت صفات پاك معبود بيا

خلق آرزوي بهشت موعود كنند

والله تويي بهشت موعود بيا

سروده قاسم رسا