چغاله بادام میوه نوبرانه بهار

چغاله بادام یكی از میوه‌های نوبر فصل بهار و در واقع میوه درخت بادام است
كه قشر خارجی آن سبز رنگ و پوشیده از كرك‌های ظریف بوده و داخل آن روكش
سفید و نرمی وجود دارد كه مغز آبكی و نازك بادام را در خود نگهداری می‌كند.

در این حالت میوه بادام كاملا رشد نكرده و كال است كه با عنوان چغاله بادام مصرف می‌شود. در قدیم معتقد بودند این میوه نارس باعث تقویت لثه و ریشه دندان‌ها می‌شود و برای خشكی دهان مفید است.

چغاله‌هایی كه مقداری تلخی دارند حاوی مقدار بسیار كمی اسیدسیانیدریك و تركیبی از سم خطرناك سیانور هستند كه مصرف زیاد آن می‌تواند منجر به مسمومیت در مصرف‌كننده شود.

به طور كلی مواد مغذی میوه كال و نارس بادام كمتر از میوه‌های رسیده است و از نظر كلسیم، آهن و به طور كلی املاح معدنی در سطح پایین‌تری قرار دارد. رسیده این میوه افراد را در برابر بیماری‌هایی چون پوكی استخوان ، افزایش كلسترول ، كم‌خونی و چسبندگی روده‌ها محافظت می‌كند، اما تا وقتی كال است از این ویژگی‌ها برخوردار نیست.

البته این میوه در صورت عدم افراط و رعایت برخی نكات بهداشتی فایده مهمی چون جلوگیری از گرفتگی عضلات دارد. در واقع میوه سبزرنگی نظیر چغاله بادام كه كال و نارس است سرشار از كلروفیل است.

كلروفیل
داخل بدن در مسیر كانال گوارشی به تولید منیزیم كمك شایانی می‌كند و از
آنجا كه منیزیم برای كاهش گرفتگی عضلات نقش بسزایی دارد، خوردن متعادل آن می‌تواند تا حدی در بهبود گرفتگی عضلات مفید واقع شود.