اتاق خواب کودکم را جدا کرده ام اما همسرم مخالف است...

1392/01/10  |  3،308 بازدید

سوال:

سلام،دخترم یک سال و هشت ماه دارد تقریبا یک  ماه هست که اتاق خوابش را جدا کردم اما خیلی  وقت ها با گریه شدید بیدار میشه و به حالت  ترس ودویدن وارد اتاق من می شه((به ندرت هم  بیدار میشه و صدام می زنه تا برم پیشش )) این  حالت در شب چندین بار تکرار میشه و همسرم را  ناراحت و حساس کرده و او با این کار مخالف است و می گه  بچه می ترسه و باید بزرگتر بشه  به نظر شما من باید چیکار کنم؟

پاسخ :

جدا کردن اتاق خواب کودک با توجه به شرایط خانوادگی، بافت فرهنگی، بهداشت روان مادر و پدر و شهر و مکان زندگی و خانه بین افراد ، و حتی بین خود کودکان هم فرق می کند.هر چند که اصول کلی هم هست ولی خوب در بیشتر اوقات نمی توان یک نسخه برای همه پیچید در مورد جدا کردن اتاق کودک هم اینگونه است....
اهمیت خواباندن نوزاد در کنار مادر تا سه ماهگی یا شش ماهگی که بر کسی پوشیده نیست و اغلب اوقات تا بیشتر اوقات بر آن تاکید فراوان می شود چیزی که مورد اهمیت است و نظرات مختلفی هم در موردش داده شده از این سن به بعد می باشد
والدین از این واهمه دارند که اگر در نوزادی فرزندانشان را پیش خود بخوابانند دیگر نتوانند وقتی بزرگتر شدند آنها را به تنها خوابیدن ترغیب کنند. البته هیچ منبع معتبری در این زمینه پیدا نکردم تحت این عنوان اما خیلی از والدینی که شب ها فرزندانشان را پیش خود می خوابانند گزارش کرده اند که بچه هایشان وقتی به سن دو، سه سالگی می رسند و از نظر جسمی، احساسی و شناختی رشد می کنند، خیلی راحت تخت والدین را ترک کرده و مستقل می خوابند.
لیکن باید شرایط کودک را درنظر گرفت ومحل خواب او به گونه ای نباشد که تولید نگرانی کند (به لحاظ نوروارتباط با والدین و..) چرا که بروز برخی ترسها در کودک درشکل گیری شخصیت او اثرگذار خواهد بود.

همه این توضیحات برای قبل از تصمیم گیری در مورد جدا کردن کودک می باشد ، اما شما که این کار را شروع کرده اید نباید خسته شوید و یا با مقاومت کودک از تصمیم خود برگردید زیرا کودک شما یاد می گیرد که همیشه با مقاومت می تواند شما را از تصمیماتتان منصرف کند.پس حال باید برای بی تابی های شبانه اش چاره ای بیندیشید.

ابتدا باید با ترس های شبانه او همراه شوید! یعنی وقتی کابوسی دیده و گریه می کند با او صحبت کنید بگویید که شما هر لحظه که او بخواهد در کنارش هستید. در مورد خوابش بپرسید و بگذارید از ترس هایش صحبت کند و شما دلایل ترسش را از بین ببرید.

اتاق خوابش را بوسیله چراغ خوابی کمی روشن بگذارید تا وقتی از خواب می پرد با فضایی تاریک و وحشت ناک مواجه نشود. از برچسب ها و تصاویر ماه و ستاره ای که در تاریکی نور می دهند برای روشن کردن و آرامش بخش کردن اتاق خوابش استفاده کنید.

قبل از خواب برایش قصه های کودکان شجاع و نترس را تعریف کنید که به تنهایی کارهای بزرگی انجام می دادند و با ترس هایشان می جنگیدند و بر آنها پیروز می شدند!

با همسرتان در مورد عواقب عوض کردند تصمیمتان صحبت کنید و باور داشته باشید که این نیز مرحله ای از مشتقل شدن فرزندتان می باشد و شما باید با صبر و بردباری همراه با تدبیر به کودکتان کمک کنید تا به بهترین نحو این مرحله را پشت سر بگذارد.

باز هم شما را به توجه به نکات زیر جلب می کنم:

نكته 1- از آنجا كه كودك به خوابيدن در كنار والدين خود عادت كرده است، تغيير مكان خواب او براي كودك چندان خوشايند نيست، از اين رو ممكن است اين امر با مقاومت كودك روبرو شود و از كودك رفتارهاي نامناسب ديده شود. برخي از والدين براي رهايي از ناراحتي هاي هنگام خواب ، در مقابل كودك كوتاه مي آيند و او را در تمايلاتش براي خوابيدن در كنار خودشان آزاد مي‌گذارند و احساس مي‌كنند كه اين بهترين كار براي كودك است. اگر چه اين كار براي يكي دو شب قابل توجيه است، مثلاً وقتي كه كودك بيمار است يا روحيه نامناسبي دارد؛ اما در بيشتر موارد اين عمل مناسب نيست و به كودك مي آموزد كه با كمي اصرار و بد اخلاقي مي تواند (حتي بعد از بزرگ شدن) در كنار والدين خود بخوابد. (در اينجا مادر نقش اساسي دارد و نبايد اسير احساسات مادرانه خود شود).

نكته 2- به ياد داشته باشيد تغيير مكان خواب كودك يك شبه ايجاد نمي شود و كودكي كه چند سال در كنار والدين خود بوده به سادگي مكان جديد را نمي پذيرد، پس براي اينكه تغيير مكان كودك كمترين آسيب را به او برساند صبور باشيد و در برابر رفتارهاي او تحكمي عمل نكنيد.

نكته 3- هيچ گاه براي ايجاد اين عادت در كودك از تنبيه استفاده نكنيد، اين امر مي تواند آثار بسيار منفي در كودك داشته باشد و حتي ممكن است كودك دچار اختلالات خواب شود.

چه بايد كرد؟
1.هيچ گاه كودك خود را به تنهايي براي خوابيدن در اتاق خود نفرستيد،زيرا اين امر مي تواند فشار رواني زيادي را به كودك متحمل كند. بهتر است كه ده تا سي دقيقه قبل از خواب را به او اختصاص دهيد. مي‌توانيد با او گفتگو يا بازي آرامي كنيد يا برايش قصه بگوييد يا كتاب بخوانيد. هنگامي كه چند صفحه به پايان داستان باقي مانده به او تذكر دهيد كه كم كم وقت تمام مي‌شود و او مي‌بايست بخوابد. از شوخي ها و بازيهاي پر تحرك ، تعريف قصه‌هاي ترسناك و يا هر عملي كه به هنگام خواب هيجان كودك را برانگيزد، اجتناب نماييد.

2. يكي از شرايط براي جدا كردن اتاق خواب، ارتباط عاطفي با كودك است، بنابراين در طول روز با كودك خود ارتباط كلامي بر قرار كنيد و در بازي هاي كودكانه او شركت كنيد. در اين صورت كار شما براي جدا كردن او راحت تر خواهد بود.

3. بهتر است والدين در اتاق خواب كودك حضور پيدا كنند تا كودك به خواب رود. حضور والدين در كنار او موجب آرامش رواني كودك مي شود و به او اين اطمينان را مي دهد كه اتاق خواب او وحشتي ندارد و هر زماني كه لازم باشد والدين در كنار او خواهند بود.

4. چنانچه كودك تا صبح چند بار از خواب بيدار مي شود و مي‌خواهد به رختخواب والدين برگشته و پيش آنها بخوابد، در اينجا مقاومت والدين به ويژه مادر نقش اساسي و مهم را دارد. در چنين موقعيتي مادر بايد با آرامش و همراه با نوازش با كودك خود صحبت كند و او را متقاعد كند كه به اتاق خود باز گردد. پس از آن مادر بايد به همراه كودك به اتاق او برگردد و تا موقع خوابيدن كنار او باقي بماند. اگر مادر اين روند را براي مدتي مانند يك ماه ادامه دهد اما تنها يك مرتبه به كودك اجازه خوابيدن در كنار خود را بدهد، تمام زحماتش از بين خواهد رفت.
5. چنانچه به هر دليلي براي مدتي مجبور شديد كه كودك را در كنار خود بخوابانيد، به جاي اينكه او را به اتاق خواب خود بياوريد، شما به اتاق او برويد و در كنار او (البته با فاصله) بخوابيد.

6.بهتر است از جدا كردن مرحله به مرحله استفاده كنيد. يعني كودك در مرحله اول در رختخواب خود در اتاق والدين بخوابد، بعد رختخواب او به تدريج فاصله بيشتري از رختخواب والدين بگيرد تا آنكه به اتاق خودش منتقل شود.

7. اتاق خواب او را با وسائلي كه مورد علاقه او مي باشد تزيين كنيد و اتاق او را به محل خوشايندي براي او تبديل كنيد.
8. با بيان خاطرات شيرين خود و يا ديگران از جدا كردن اتاق خوابتان در دوران كودكي و تعريف داستان هايي در اين مورد، زمينه پذيرش را در او بالا ببريد.

9. از او بخواهيد احساس خود را بيان كند. زماني كه او احساس خود را بيان مي كند احساس او را با تمام وجود بپذيريد و از تمسخر او هنگام بيان احساس پرهيز كنيد.

10. مقوايي(با رنگ جذاب) را در اتاق خواب او نصب كنيد و عكس كودك خود را بر روي آن بچسبانيد. با او قرار بگذاريد كه هر شبي كه او جداگانه و در اتاق خود بخوابد، ستاره اي بر روي مقوا مي چسبانيد و زماني كه ستاره ها به ده عدد رسيد براي او هديه اي تهيه مي كنيد. به مرور زمان تعداد تشويق هاي خود را كاهش دهيد تا اين امر در درون او نهادينه شود.

11. سعي كنيد بسيار طبيعي با اين موضوع برخورد كنيد و از نشان دادن حساسيت زياد نسبت به آن خودداري كنيد.