سیمای سؤال از منظر قرآن

این تحقیق پایانی با عنوان سیمای سؤال از منظر قرآن مورد کنکاش قرار میگیرد، که در این نوشتارسعی برآن شده که سیمای سؤال رادر آموزه های دینی با توجه به متون دینی مورد بررسی قرار گیرد لذا ابتدا به مفهوم شناسی پرداخته شده که شؤال به معنای طلب و خواستن است، این خواستن گاهی برای استفهام و استخبار و گاهی به معنای درخواست می باشد. و اداب آن، فعلی است که انسان قصد انجام آن را دارد و احکامش یعنی از کسانی که آگاهی کامل دارند سؤال کند و زمینه های سؤال نابجا عبارتند از :۱-بهانه جویی۲-جهل۳-دنیاطلبی۴-مسؤولیت گریزی و اقسام سؤال حقیقی و مجازی است و سؤال کنندگان :خدا،ابراهیم(علیه السلام)،بهشتیان هستند و آداب سؤال عبارتند از: ۱-آگاهی و تفکر۲-اتمام حجت۳-رفع تردید۴-عبرت آموزی می باشد.

البته در جمع آوری اطلاعات ازمنابع تفسیری ،کتب اخلاقی، کتب روایی ومقالات مختلف به روش کتابخانه ای به صورت توصیفی استفاده شده است.

بنابراین انسان باید به دلیل مخلوق بودنش تمامی افعال خود را بر طبق آموزه های دینی انجام دهد که ازجمله این افعال، سؤال کردن است. انسان اگر بداند که براساس چه آداب و احکامی سؤال کند و از پرسیدن سؤالات نابجا بپرهیزد قطعا برای سؤالات موجود در درون خود پاسخ مناسب پیدا خواهد کرد.