استرجاع در آیات و روایات

موضوع این رساله، استرجاع در آیات و روایات می باشد . هدف کلی این پژوهش، آشنا شدن با کارکرد آیه ی استرجاع در کلیه امور، بالخصوص در مصائب است .

توجه به مبدأ در استرجاع، توجه به مالکیت حقیقی و اعتباری خداوند، نقش یاد معاد در رسیدن انسان ها به کمال، پیوند یاد مبدأ و یاد معاد، و . . . از جمله مواردی هستند که در واکاوی استرجاع بسیار مهم می باشند. از مهم ترین وظایف فردی و اجتماعی انسان ها در رابطه با استرجاع، به خودشناسی، خودسازی، درخواست یاری و کمک از خداوند، باور به پاداش اخروی، آشنا کردن مردم با ارتباط استرجاع و امتحان و . . . می توان اشاره نمود .

پایداری، توجه و اتکای به خدا، تسلای خاطر مصیبت دیده، پیدایش روحیه شکست ناپذیری، شکرگذاری بر مصائب و ... از آثار مهم استرجاع و شتاب زدگی، دلتنگی و افسردگی، عصبانیت و آلوده شدن به گناه نیز از پیامدهای غفلت از استرجاع می‌باشد.

علی رغم مزایای فراوان گفتن استرجاع در مصائب، گاهی این عمل در معرض بی توجهی قرار گرفته و انسان ها در مواجهه با مصیبت، جزع و فزع و بی تابی نموده و اجر اخروی خود را از دست می دهند . این پژوهش، از جمله پژوهش های بنیادی- توصیفی است که روش جمع آوری اطلاعات آن به صورت کتابخانه ای و تهیه فیش می باشد .  

آن چه از این پژوهش برآورد می گردد، اینکه رعایت و انجام عمل استرجاع در برابر بلا و پیشامدهای ناگوار زندگی که انسان ها به هیچ وجه قادر به از میان برداشتن آن نیستند و راه گریزی از آن ندارند، بسیار پسندیده می باشد و باعث در برداشتن اجر اخروی برای مسترجع، و آرامش روحی و روانی در دنیا می‌گردد