نقش توبه در اسقاط حدود از دیدگاه فقه امامیه

انسان بر اساس اصل آزادی اراده، مسئول کارهایی است که انجام می‌دهد و بر اساس آن مجازات می‌شود از این رو در اسلام، برای کارهای خلاف شرع، مجازات تعیین شده و برای بسیاری از جرایم، حد مشخص شده است. اما در این میان گاهی عواملی وجود دارد که از انسان حد را برداشته و او را مورد عفو قرار می‌دهد، مانند توبه، با دقت در آیات و روایات و سخنان فقها در مکاتب فقهی معلوم می‌گردد که توبه یکی از عوامل سقوط مجازات شمرده شده به‌گونه‌ای نقش توبه در رفع مجازات، در جرایم حق‌الله مورد پذیرش فقهای اسلام قرار گرفته است و آنان سقوط مجازات مجرمان را قبل از اثبات جرم، به‌وسیله اقرار یا شهادت شهود، اثر اصلی توبه دانسته‌اند.ولی در جرایم حق‌الناس موجب سقوط مجازات نیست؛ چون مرتکب، علاوه بر این که اوامر و نواهی الهی را نادیده گرفته، موجب ضرر و زیان مالی و جسمی یا آبرویی برای دیگران شده و باید جبران کند، البته توبه مجازات اخروی را ساقط می‌نماید، ولی باید دانست که وضع مجازات دنیوی، تابع مجازات اخروی نیست. در این پژوهش تحقیقی، توبه و نقش آن در رفع مجازاتهای حدی از دیدگاه فقه امامیه در بعضی از شرایط مورد بررسی قرار می‌گیرد.