بازخوانی حدیث «مَن ماتَ وَ لَم یَعرِف إمام زمانه ماتَ مِیتۀً جاهِلِیَّۀً»

مسئله­ی معرفت به امام زمان(عج)، همواره در طول تاریخ متعبدین و مسلمانان امری ضروری و مهم بوده است. به طوری که در این زمینه آیات و روایاتی در مورد معرفت و شناخت امام زمان(عج) وجود دارد، که یکی از مهم­ترین روایات، حدیث معرفت نسبت به امام زمان(عج) است.

رساله­ی حاضر، در واقع سیری است مربوط به حدیث معرفت امام(عج) که توضیحی راجع به آن به میان آمده است.

بررسی همه­ جانبه­ی این حدیث که نتیجه­ی آن شناخت آگاهانه­ی امام معصوم(عج) در هر زمان است، ما را بر آن داشت تا به پژوهشی ژرف­تر و تحقیقی فزون­تر از آن چه پیشینیان به یادگار گذاشته­اند، بپردازیم.

این رساله در سه فصل تنظیم شده است:

در فصل اول ابتدا مفهوم شناسی حدیث مورد توجه قرار گرفته است، و بعد از آن به بررسی سندی حدیث می­پردازیم.

در فصل دوم در مورد ضرورت معرفت امام بحث شده است، و هم چنین معرفت امام تنها راه حفظ دین در زمان غیبت می­باشد، و این که شناخت امام در زمان غیبت چگونه محقق می­شود.

و در فصل سوم در زمینه­ی مرگ جاهلی سخن به میان آمده و کسانی که در برهه­های مهم تاریخ به واسطه­ی عدم معرفت امام، بهره­شان مرگ جاهلانه بوده و به جهت عدم شناخت، از راه امام معصوم(عج) منحرف گشته و به چنین سرانجامی دچار شده­اند.

در پایان نسبت به هر گونه کاستی و اشتباه در استفاده از حدیث و شرح آن به پیشگاه مقدس حضرت ولی عصر(عج) پوزش داشته، و از خوانندگان عزیز چشم­پوشی و گذشت را لب می­کنم.