شعری در وصف ماه رمضان
بهار توبه و آمرزش آمد / مه ایمان و عید حق پرستان
نسیم مغفرت هر سو وزان است / سحاب مرحمت باشد خروشان
هلا بر خود بنازید و ببالید / که ایزد را در این ماهید مهمان
الا ای معصیت کار گرفتار! / که از کردار خود هستی پشیمان
چرا بیگانهای از درگه دوست؟ / چرا حال تو زار است و پریشان؟
بنه تاریکی جهل و ضلالت / بیا در پرتو انوار قرآن
مشو نومید از عفو خداوند / و گر هستی غریق بحر عصیان
بیا در مکتب «توبوا الی الله» / ز قرآن آیه «لاتقنطوا» خوان
جهان را نور رحمت کرده روشن / منوّر شد ز اشراقش دل و جان
مبارک ماه و اوقات شریفی است / به لهو و بیهده ضایع مگردان
غنیمت دان دعا و عرض حاجات / نماز و روزه و نیکی به اخوان
به خود آ ای گنه کار نگون حال! / رها کن رشته بیداد و طغیان
بیا با خالق خود آشنا شو / مرو زین بیش، اندر راه شیطان
خدایا! از کرم بر من ببخشای / به رویم باز کن ابواب عرفان
(آیت الله صافی گلپایگانی)
- 1106 خوانده
نظرات
با سلام گويا كاربران سايت را تغيير داده ايد ما به نوشته هاي همان بزرگواران عادت كرده ايم لطفا تجديد نظر كنيد با تشكر عباداتتان قبول
ارسال نظر جدید